Christine is een jonge christen-vrouw. Op de dag na de bruiloft van haar zus, waar ze haar overleden moeder heel erg miste, liet zij zich verleiden tot het raadplegen van een medium. Die stelde voor om de geest van haar moeder op te roepen. Dat was geen

kinderspel; zij voelde hoe er een tocht door het huis heen trok. Maar zij besefte toen nog niet dat met die windvlaag er ook een boze geest meekwam. Die geest raakte haar knie aan - zoals moeder dat vroeger ook deed. Dat voelde vertrouwd en prettig, maar vanaf dat moment voelde die knie regelmatig koud aan. En vooral: sinds die tijd zijn er storingen en concentratieproblemen tijdens het bidden en bijbellezen, alsook veel onrust in haar gedachteleven. Die onrust had overduidelijk niet alleen te maken met de ziekte van haar dochtertje, maar had zijn oorsprong aanwijsbaar in het contact met die paragnoste.

Enkele bevrijdingssessies waren voldoende voor een verbetering van haar toestand. Tijdens een gebed kreeg zij een beeld voor ogen van een (demonische) klauwhand die door een andere Hand werd vastgehouden, ingeperkt en vinger voor vinger losgemaakt. We begrepen eruit dat haar bevrijding een proces was dat we de tijd moesten gunnen. Enkele weken later schreef ze: “Ik merk veel meer rust in mijn hoofd, die op sommige momenten toch wel weer dreigt ondergesneeuwd te raken door allerlei gedachten in mijn hoofd. Maar ik heb bovenal een ‘vernieuwd lijntje’ naar Boven en dat vind ik geweldig. Het beeld van die Hand blijft me voor ogen. Het is een proces waarin God de regie heeft!”. Ook in de maanden erna zet deze positieve lijn zich voort. De macht van de boze wijkt langzaam maar zeker uit haar leven.