Rick (40) is opgegroeid in een gezin zonder vader en met een vier jaar oudere broer. Zijn moeder was niet in staat om hen op een gezonde wijze op te voeden. Binnen het gezin was er sprake van veel emotionele verwaarlozing, huiselijk geweld en seksueel misbruik. Dit leidde ertoe dat Rick op 15 jarige leeftijd het huis uit werd geplaatst en op (te) jonge leeftijd op eigen benen kwam te staan.
Rick schrijft: Thuis ontbrak de liefde. Eenmaal op mezelf was ik vooral hard bezig met ‘overleven’. Mede door de thuissituatie was ik goed in staat om me in verschillende omstandigheden aan te passen. Echter in welke omgeving ik ook kwam, ik was vooral op zoek naar aandacht en liefde.
Men moest me aardig, leuk en spontaan vinden. Ik kon niet aannemen dat men dit van me zou vinden als ik was wie ik werkelijk was. Thuis had ik geleerd om me naar de buitenwereld toe heel anders voor te doen. Dit gedrag zette ik ook door in mijn volwassen leven. Ik liet geen spoortje van ‘oprechte’ kwetsbaarheid zien en zette een ‘Rick’ neer die vaak niet echt was. Ik kon leugens verzinnen om mezelf anders en mooier te presenteren dan dat ik was. Het was vooral zoeken naar een invulling van mijn leven, maar het was telkens slechts tijdelijk.
Terugkijkend op mijn jeugd ben ik voor één ding zeker heel dankbaar. Mijn moeder liet me naar een christelijke school gaan, christelijke voetbalvereniging en we gingen ook naar de kerk. Zo kreeg ik als kind al wel mee wie God is. Leerde de Bijbel kennen en groeide ermee op. Eenmaal uit huis kwam ik compleet in de ‘wereld’ terecht. Hier raakte ik God en de kerkgang dan ook snel kwijt. Al die jaren geloofde ik wel dat Hij de Schepper is van hemel en aarde, dat Jezus had geleefd en weer was opgestaan. Maar het was niet voor mij. Na vele jaren dat ik mezelf beter en anders voor had gedaan dan ik werkelijk was, had dat de nodige schade bij mezelf en mijn omgeving aangericht. Ik was het geloof helemaal kwijt.
Door mijn jeugd had ik diverse trauma’s opgelopen. Hiervoor mocht ik een intensieve maar goede traumabehandeling doen. Alleen was de conclusie van de ggz dat ik op gebied van verbinding weinig kans maakte dat het goed zou komen; daarvoor waren de beschadigingen uit de eerste jaren te groot. Toen mijn laatste relatie stopte door mijn gedrag van liegen en mezelf anders neerzetten geloofde ik daar bijna zelf ook in. Ik was al weer bijna op weg naar een behandeling in de ggz. Op dat moment in mijn leven had ik niks meer om me op te richten. Geen sociaal netwerk, geen familie en geen werk. Maar het was God die heel hard aanklopte. God had al veel vaker in mijn leven aangeklopt, soms had ik open gedaan en dan meestal op een kiertje en vooral snel weer dichtgedaan. Dit keer was het anders. Beetje bij beetje durfde ik Hem toe te laten in mijn leven. De deur ging wat meer open en Hij maakte me vooral duidelijk dat ik de weg mocht gaan met Hem. Alleen, zoals gezegd, geloofde ik in Hem als onze Schepper, maar het was niet voor mij. Het besef kwam dat ik enorm hoogmoedig was. Ik wist dat God, zo groot, machtig en liefdevol, mij wilde vergeven, terwijl ik mezelf maar niet kon vergeven. Wie was ik om mezelf niet lief te hebben, terwijl Hij van me houdt? Wie was ik om te denken dat Jezus voor een ieder aan het kruis was gegaan, maar niet voor mij? Door gebed kwam langzaam dat diepe besef van zijn liefde steeds meer in me wonen. God leidde me uiteindelijk op zijn weg en daarin bracht hij ook Schoon Schip op mijn pad.
Na het eerste intakegesprek mocht ik de boeken en gebeden mee naar huis nemen. Samen met God mocht ik dit doornemen. Bij Hem mocht ik komen met al mijn pijn. Pijn van alles uit de jeugd, pijn van hetgeen ik mezelf en anderen had aangedaan, en bij Hem mocht ik mijn hart uitstorten. Het was God die door middel van Schoon Schip met me aan het werk ging. Mijn oude ik gleed van me af en door Jezus heen maakte God me duidelijk dat ik mijn oude ik ook helemaal mocht afleggen en van Hem waarlijk opnieuw mocht beginnen. De Heere kwam steeds meer in me wonen. Na samen met God thuis al veel te hebben mogen doen met Schoon Schip mocht ik uiteindelijk in Ermelo ook met twee lieve mensen gesprekken hebben. Een man en een vrouw die overduidelijk in Christus leven en mede hierdoor zo liefdevol zijn. Dit maakte dat het gezegende gesprekken waren waar God bij aanwezig was. Waar de ggz dacht dat er geen complete genezing mogelijk was heeft God duidelijk laten zien dat er met Hem zeker wel wonderen mogelijk zijn. Door Hem kan ik zeggen dat ik mezelf lief kan hebben omdat Hij mij eerst heeft liefgehad. Het is geen gevecht meer tegen de zonde, het is de wil om niet meer te leven volgens mijn oude ik. En dat doordat de Heere in mij leeft. Het besef dat Jezus voor iedereen aan het kruis is gegaan en ook voor mij. Het heeft gemaakt dat ik een persoonlijke relatie mag hebben met God. Ik ben enorm dankbaar hoe God Zijn weg is gegaan met mij en welke bijdrage Schoon Schip daarin heeft mogen hebben.