Schoon schip maken in je leven, dat is bevrijdend. Daarvan getuigt Herman.

Ik liet me vaak overspoelen door de omstandigheden en kreeg meer en meer last van spanningen en vervolgens angsten. En daarbij had ik de ervaring dat de reguliere therapieën en trajecten in mijn geval niet echt hielpen. Ook had ik het gevoel dat ik onder de maat leefde, niet dicht bij de Heere. Zelf blijven worstelen. Niet de problemen neerleggen bij de Heere in gebed en bijbellezen. Zelf mijn last telkens weer opnemen en doorploeteren. Ik kon dat bevrijdende niet ervaren, dat leven vanuit de vergeving en verlossing, die ontspanning. Daarom heb ik ervoor gekozen om schoon schip te maken. Ik heb daarvoor het hele traject doorlopen. Het was heel fijn dat mijn vrouw er telkens ook bij kon zijn.

Het traject is doorlopen met behulp van een boekje dat ik van het team had gekregen. Thuis bereidde ik de hoofdstukken voor en tijdens de tweewekelijkse gesprekken nam ik ze nog een keer door met de pastoraal werker. Bepaalde gedeeltes moest ik hardop voorlezen, soms stukken tekst proclameren, soms gebeden. Ook zongen we regelmatig psalmen of andere liederen.

De eerste hoofdstukken gingen meer algemeen over het evangelie en de erkenning van de waarheid. Met andere woorden: wat zegt het evangelie, waar sta ik zelf? In de volgende hoofdstukken kwamen allerlei belemmeringen aan de orde waar je in je leven mee te maken kunt hebben. Aan het einde van het traject maakten we de balans op, waar sta je dan? Eventueel zou een bevrijdingssessie kunnen volgen, als er sprake was van demonische banden. Dat was bij mij niet het geval.

In de hoofdstukken over de belemmeringen ging het over het volgende: afrekenen met misleiding, met geheimen, met geestelijk overspel, met trauma’s en verbittering, met verkeerde bindingen, met opstandigheid, met hoogmoed, met zelfverwerping, met zondige gewoonten, met seksuele zonden, met ongezonde angsten, met vervloekingen. Wie van ons herkent ze niet?

Ik heb zelf een aantal van deze hoofdstukken, die op mij van toepassing waren, uitgekozen. Telkens werd het probleem vanuit de Bijbel belicht en werd ik uitgenodigd tot het concreet belijden van verkeerde dingen uit mijn leven. Vervolgens was daar de vergeving en genezing door te zien op de Heere Jezus en het danken daarvoor en het uitspreken van vertrouwen voor de toekomst. Elke keer ging ik als het ware door de diepte maar kwam ik door de Heere Jezus weer omhoog om bevrijd weer het leven aan te kunnen.

Ik heb verschillende belemmeringen opnieuw ervaren. Het kostte me veel, heel veel energie. Ik werd telkens weer herinnerd aan dingen waar ik liever niet meer aan wilde denken. En ik stond zelf centraal, in die zin dat ik met mijn eigen verhaal moest komen. Er werd ook regelmatig gebeden. En God werd geprezen en gedankt. Dat gaf uiteindelijk ook weer rust, want daarmee werden zaken afgesloten en in vertrouwen bij Hem achtergelaten, werd er mee afgerekend.

Wat was er nieuw voor me?

Ik heb ontdekt dat ik zelf veel te weinig tijd neem om te bidden. En vooral om concreet en aanhoudend te bidden voor bepaalde zaken of personen. Nieuw voor me was ook het zo vaak persoonlijk en hardop bidden: dingen van mezelf uitspreken waar anderen bij zitten. Gelukkig was ons groepje heel vertrouwd!

En nieuw was het bidden van gebeden die op papier staan, het zelf oplezen van die gebeden. Dat voelde soms vreemd aan. Maar zo werd ik wel gedwongen na te denken of ik dat wat op papier stond wel wilde bidden. Ik besefte dat ik niet kon liegen tegen God en dat ik ook verantwoordelijk was voor mijn gebed. Daar kan God me op aanspreken.

Ik heb regelmatig het spanningsveld ervaren met de gereformeerde leer. Er werd dan de actieve kant van jezelf benadrukt (kiezen voor), terwijl ik zelf op de lijn zat dat je het zelf niet kunt en dat het ‘t werk van de Heilige Geest moet zijn. Ik heb daarbij ervaren dat ik me niet mag en kan verschuilen achter ‘het moet je maar gegeven worden’. Ik heb van God verstand gekregen om zowel in het gewone leven als in het geestelijke leven keuzes te maken. Ga ik voor de Heere, ja of nee?! Ga ik voor Bijbelstudie en gebed, ja of nee?! God wijst me Zelf die weg in Zijn Woord en Hij wil me daarvoor alles geven, en Hij wil die weg zegenen. Geloof ik dat, ja of nee?! Verschuilen kan niet. Dan mag ik toch ook zeggen: ik wil die weg gaan! En dan vertrouw ik erop, en weet ik het zeker, dat Hij me alles geeft wat ik nodig heb. En mij alles afleert wat ik vanuit mezelf denk aan te dragen.

Nieuw voor me was ook dat er aan het einde van het traject een persoonlijk (genezings- en dank)gebed voor me gebeden is. Dat deed me heel erg goed!

Wat heeft het gehele traject me opgeleverd?

Ik heb geleerd dat bidden en bijbellezen de hoogste prioriteit moeten krijgen in mijn leven. En dat heeft het lang niet altijd. Daarom heb ik daar nu bewust voor gekozen!

Ik heb geleerd en ervaren in die periode dat het belangrijkste in je leven is om God te kennen, te geloven en te vertrouwen. Je overgeven aan Hem, in eenvoudig kinderlijk geloof. Ik heb geleerd dat het uiteindelijk aankomt op overgave aan de Heere en vertrouwen in Hem. Niets van ons maar alles van en in Hem.

Het heeft me dichter bij de Heere gebracht. En nu wil ik graag de weg gaan achter Hem aan, dicht bij Hem blijven. Vertrouwend op Hem.

Zijn de spanningen en angsten voorbij? Nee, jammer genoeg niet. Ik ervaar wel meer rust en ritme in mijn leven. Maar ik ben ondertussen ook al weer in allerlei valkuilen gevallen en heb de Heere er een aantal keren niet bij betrokken. Maar … ik ervaar dat er niets beter is dan een leven dicht bij de Heere.

En dat is bevrijdend!!